මදුරුවා 🦟

 මදුරුවා 🦟

ලෝකයේ සිටින නිර්භීතම සත්වයා මදුරුවාය. උට ඇති ගට මේ ලෝකෙ කිසිම සතෙකුට නැත. අලියා පහර දෙන්නේ උට පොඩි සත්තුන්ටය. කොටියත් එහෙමය. මී මැස්සො සර්පයො වගේ උං පහර දෙන්නෙ උන්ට හිංසාවක් කලොත් විතරය. මූ එහෙම නෑය. මුට කිසිම වරදක් නොකරන ඔහේ ටීවී බලාගෙන ඉන්න මිනිහෙක්ට මූ දමල අනින්නේ කිසිම හේතුවක් නැතුවය. පොඩි ළමෙක් වුනත් ඌ වගේ දහස් ගුණයකින් ලොකුය. එහෙව් සතෙකුට උගෙ ඇඟ විතර උලකින් අනින්නට හිතෙනවා කියන්නෙම ඌ මාර පොරකි.

මදුරුවන්ගේ ප්‍රධානතම ආදර්ශ පාඨය අනින්න පෙර සිතා බලනුය. ලොව ආතල් එකේම ඉන්න පිරිමි සතුන් වන්නේද මදුරු පිරිමිය. උන් බොන්නේ මල්පැණිය. ගැහැණු මදුරුවන් ජීවිතය පරදුවට තබා හෙන ඇඩ්වෙන්ච ගේම් දී එන තුරු උන් ආතල් එකේ මල්පැණි බිබී ගෙදරට වෙලා ඉඳියි. ඒක නිකං ගෑණිව වැඩට යවා ඒ සල්ලි වලින් ගෙදරට වෙලා ආතල් එකේ බිබී ඉන්න සැමියෙක් වගේ සීන් එකකි. උන්ගෙ තත්වෙ හිතාගත හැකිය. ලේ බී බඩ පුරවාගෙන නොමැරී ගෙදරට එන මදුරියන්ගේ කන්දොස්කිරියාව මොනවගේදැයි කීමට අවශ්‍ය නැත. ඇත්තටම ඒ තරං දරුණු ගේම් දෙන වැම්පයර් බිරින්දෑවරුන් සමඟ ඉන්නවාට උන්ට වෙනම සම්මාන දෙන්නට වටී.

මදුරුවන්ටත් ඇත්තේ වෙන ප්‍රශ්ණයකි. උන්ට ලිමිට් නැත. බොන්න පටන් ගත්තම බීගෙන බීගෙන යයි. බඩ පැලෙනකල්ම බොයි. ඉගිලෙන්නට තියා ඇවිදගන්නටවත් බැරිවෙන්නම බොයි. බේබද්දන් හා මදුරුවන් අතර බොහෝ සමානකම් ඇත. සමහර මදුරුවන් උදේ බලන විට නෙට්ටෙකේ එල්ලී ඉන්නේ කරන්නටම දෙයක් නැතිකමටය. උන්ට ගහන්නට ඕන නැත. පිම්බත් ඇතිය. ඇඳ උඩට වැටුනත් පුපුරා මියයනු ඇත.

ඉවසීම අතින් ඉහලම සතුන් කොටසක් ලෙස මදුරුවා දැක්විය හැකිය. නෙට් එකක් ඇතුලට වී නිරුපද්‍රිතව සැපට නිදියන තම රාත්‍රී භෝජනය දෙස එළිවෙනකල් වුනත් බලාසිටින්නට වූ අවස්ථා ඕනෑතරම් මදුරුවෙකුට තිබිය හැකිය. එක ලේ බිංදුවක් බොන්නැතුව දවස් ගණන් අතක් කකුලක් නෙට්ටෙකේ වදිනකල් ඉන්නවා කියන එක ලේසි නැත. අපි කන්න ආසම කෑමක් මේසය මත තියා කන්නැතුව බලං ඉන්නට වුනොත් මදුරු දුක අපිට දැනෙනු ඇත. හොඳ හැටි සප්පායම් වී බල්බ් සයිස් බඩවල් එක්ක උදේ වෙනකල් හෙලවෙන්න බැරුව ඉන්න මදුරුවන්ට සෑම උදයකම සුලබය. උන්ට ඇතුල් පැත්තෙන් කැරම් පාරක් ගැසූ විට බිත්තියේ වැදී මල්වෙඩි මෙන් පුපුරා අවසන් ගමන් යන්නේ අපිවද ප්‍රීතියට පත්කරවමිනි. ඒක මරුය.

ඒ වුනත් මදුරුවා පව්ය. මාලුවා නහින්නේ කට නිසා කිව්වාට ඒක වැරදිය. මාලුව නහින්නේ කටු නිසාය. මදුරුවානං නහින්නේ කට නිසාය. ෂේප් එකේ ලේ ටිකක් බී පාඩුවේ ගියානම් ගොඩක් මදුරුවො තාමත් ජීවත් වෙනවාය. බේබද්දන් බිව්වාම සිංදු කියන්නට යනවා වගේම මදුරුවන්ද වරද්දගන්නේ එතනය. මා ලියූ කෙටිම රචනාව මා ලිව්වේ මදුරුවා ගැනය. කූං කූං කූඌ..... චටාස්.. ක්ඌ...... පටාස්.. ඒ එම රචනාවයි. ලකුණු හම්බුනේ නැතත් මං ලිව්ව රචනාවට ඕන මදුරුවෙක් ලකුණු 100%ම දෙනු ඇත.

අත්පොලසන් නාදයක් මැද හරසරින් අවසන් ගමන් යන එකම සතාද මදුරුවාය. අපි අත්පුඩි ගහන්නේ ආතල් එකට කියා හිතන මදුරුවා ආයි ආයිත් එන්නේ අපිව සතුටු කරන්නට විය හැකිය. අත්පුඩි වර්ග ගැන වෙනම පාඩමක් මදුරු සිලබස් එකට ඇතුලත් කර මදුරු කීටයන්ගේ ඉඳන් පුරුදු කරගැනීමෙන් අකල් මදුරු මරණ අවම කරගත හැකිය. අත්පුඩියකින් මරපු සතාව පොඩි පට්ටම් කර අතුල්ලා චොරු පට්ටම් කර ආත්ම දෙක තුනක්ම අහිමි කරවීමනං තරයේ හෙලා දකිමි.

සමහර මිනිසුන්ව මදුරුවන්ට මිනිස්සුන්ව සීරියල් කිලර්ස්ලා වගේ පේනවා ඇත. "අන්න අරූ තමයි අපේ මාමගෙ පුතාට ෂොට් එක දුන්නෙ. අපේ සීය මැරුවෙත් මූ. අර ඉන්නෙ අපේ අයියව බිත්තියට හේත්තු කරල මරපු එකා. ඔය මිනිහ දවසක් මොකක්ද ගැජට් එකකින් අපි කට්ටියම කතාකර කර හිටපු තැනකට ගැහුව. දුං දාගෙන වැටුන බං චට චටස් ගාගෙන. හතක් අටක් එතනමයි. මං අනූනමයෙන් බේරුනේ. අරූ ලඟටනං යන්න එපා. එහෙම ගිහිං ආපු එකෙක්වත් නෑ. ඕක දවසක් අපෙ පුතාව මැරුව. මරල අඹරල සුන්නද්දූවිලි කරල දැම්ම. පොඩි කෑල්ලක්වත් ඇහැට දකින්න හම්බවුන්නෑ බං.." වගේ සංවේදී කතා මදුරුවන් අතර නිතර සිදුවනවා නොඅනුමානය.

"මදුරුවන්ට පුරුදු කරමු මල්පැණි බොන්න..

මල්පැණි බී බඹරු වගේ රෑට නිදන්න"

දීපාල් සිල්වාට නොහැකි වූ දේ කරගත්තොත් මේ මදුරු කරදරෙන් බේරීමට අපට පහසු වනවා විතරක් නෙවේය. උන්ටත් චිරාත් කාලයක් ජීවත් වීමට ඉඩ ලැබෙනු ඇත. එසේ පුනරුත්ථාපනය වූ මදුරුවන් බිහිවන අනාගතයක් දැකීම මගේ ඒකායන ප්‍රාර්ථනයයි.