සිංහලෙන් ලියලා තියෙන්නෙ...

මුලින්ම මේක තියෙන භාෂාව තේරුම් ගන්න බැරිඋන්ට සිංහලෙන් මේක දාලා ඉන්නං. ඔව් ඔව් සිංහලෙන් ලියලා තියෙන්නෙ ඌ.

උපුටා ගැනීම

"ඔබ දුටු දා සිට රතු රුධිරාණුවෙන් පටන් ගත් මා සිතේ ඇති වූ ආදරය අධර මහා ශිරාව පුරා ඉතා සීඝ්‍රයෙන් පැතිර ගොස් අඩ සඳ කපාටය පලුදු කර වම් කෝෂිකාව හා දකුණු කෝෂිකාව ආදරයෙන් පුපුරුවා හරිමින් මගේ මුලු හෘදයේම ඔබට ඇති ආලය පැතිර ගොස් එය පුපුරා මගේ මුලු ශරීරයේම පැතිර ගොස් ඇත"

තූඃ විතරක්. උපුටා ගැනීම අවසන්. 🤮

මෙය තනිකරම ආතල් එකට ලියූ ලියුමක්දැයි මම දන්නේ නැත. කොහොමහරි මාගේ නෑදෑ වන මේ වන විට උසස්පෙළ හදාරන නංගි කෙනෙකුට ලැබුනු මේ ලව් ලෙටර් එක නිසා මට මගේ රටේ අනාගතය ගැන පට්ට දුකක් ඇතිවුනේ. බැරිවෙලාවත් මේක සිරාවටම ලියපු එකක්නං ඌ හොයාගෙන ගිහින් දෙකක් ඇන්නත් පාඩු නෑ. ඒ මේ කෙල්ලෙක්ට ලියුමක් ලිව්වට නෙවෙයි. අවුරුදු දෙදාස්පන්සිය පනස් ජාතිකයක පෞඬ ක්‍රියේටිව් රෝමාන්තික ඉතිහාසයක් හා හැකියාවක් ඇති කොල්ලන්ගේ ගරුත්වය රේප් කරපු එකට. 

“කුමටද සොබනියෙ කඳුලු සලන්නේ හේතුව මම නොදනිම්

ගිරිහෙල් අරඹේ ඇති මගෙ නිවසට මම ඔබ ගෙනයන්නම්..”

බලපං ලස්සන. එන්න හිතෙනවනෙ. මේ රෙද්ද කියෙව්වාම බල්ලො බත් කන්නෑ හත්තිලව්වේ. අපේ රොමෑන්ටික් ඉතිහාසය ඇතුලෙ ඔතනින් එහා ඉඳන් “පන්දම” වෙනකල් මොනාමහරි නිර්මාණයක් කන වැටිච්ච එකෙක් ලියන ජාතියෙ එකක්ද මේ. බැරිනං නිකං ඉන්න එක වෙනම කතාවක්. කෙල්ලෙකුට උනත් පයින් ගහන්න හිතෙනවනෙ මේක කියෙව්වාම.

කෙල්ලෙක්ට ලියුමක් ලියලා සර් කෙනෙකුට අම්මට තාත්තට අහුවෙලා පොඩි සුන්දර නෝනඩියක් වෙන එකේ කිසි අවුලක් නෑ. ඒත් යකෝ මෙහෙම එකක් ලියලා ගුටියක් කෑවත් හතරවිලි ලැජ්ජයිනෙ. අනික මේක දැක්කම බනින්න හිටපු එකාටත් මරන්න හිතෙනවා. ඒ තරං අප්පිරියයි මට. 

කොහොම කොයි විදියට මේ මොට වීම සිද්ධවුනාද කියලා තමයි ප්‍රශ්ණෙ. කොහොම කොයි විදියට උනත් ඇතිවෙලා තියෙන තත්වයනං අති ශෝචනීයයි. මගෙ එකෙක් එහෙම මෙහෙම ලිව්වොත් බඩ කපාගෙන මැරෙන එක හොඳයි මේක කියවලා උට බනිනවට වඩා.

සමිත සිරිමාන්නලා තුශාර ජෝෂප්ලා අශේන් ව්ලොග්ස් ෆලෝ කරන තරුණ පරම්පරාවකින් මීටවඩා දෙයක් බලාපොරොත්තු වෙන්නත් බෑ. දැන් උන් අහයි ජෝතිපාලලා පුන්සිරි සොයිසාලා ඉරාජ්ලා කියපු කරපුවා වල ලොකු වෙනසක් නෑ දැන් ඒවත් එක්ක කියලා. ඒකෙත් පොඩී සීන් එකක් තියෙනවා. ජෝතිපාලගෙ පුන්සිරිගෙ සමහර සිංදු ඇහුවාම අපිටත් හිනාකාලා මැරෙනවා. මොනාද යකෝ මේ කියන්නෙ කියලා.

“බිඳුවක් ඉවසා කියන්න හිතවත.. කියන්න හිතවත ඈ මගෙ පෙම්වතියයි..”

“මිනී වලක මා යටකර තබන දින.. වැහි නැති අකුණු පුපුරයි මගෙ වලට පැන..”

වගේ ඒවා අහද්දි නිකං අවුල් වගේ. හැබැයි වෙනස තමයි. අපේකාලෙ එවුන්ට තිබුනා පොඩි සෙන්ස් එකක්. ඒකෙන් ටිකක් හොඳ මට්ටමේ වැඩ ෆිල්ටර් කරගන්න පුලුවන් ගතියක් තිබුනා. ඒ කාලෙත් ගෝතයො හිටියෙ නැතුවාම නෙවෙයි. හැබැයි ගොඩක් උන්ට අර සෙන්ස් එක තිබුනා.

දැන් ඉතිං ඕවා කියලා වැඩක් නෑ. තම තමන් දන්න කියන එවුන්ගෙ ළමයිවත් පොඩ්ඩක් වැදගත් ඒවා අහන බලන තත්වයට පත්කරලා මොළ හෝදලා ගෙට ගන්න බලමු. මේ වගේ ලියුමක්නං ආයෙ වනේ වන හතුරෙකුගෙ දුවෙකුටවත් හම්බවෙන්න එපා කියලා තමයි අන්තිමට ප්‍රාර්ථනා කරන්න තියෙන්නෙ..

මේවගේ එකක් ලියන හැටි ගැන මොකක්හරි අදහසක් එන විදියෙ පෝස්ට් එකක් ලියන්න හිතෙනවා. බලමු ඉස්සරහට..