Meri maa..

 

මේක අද අම්මාවරුනගේ දිනයද මොකක්ද කියල දැකපු නිසා දාන එකක් නෙවෙයි. ඒක නිසා චැනල් එකක ගියපු සිංදුවක් නිසා ලියන්න හිතුනු එකක්. අම්මාවරුන්ගෙ දිනය ඔය අනිත් දින වගේම හෙන මාකටින් වැඩක් වුනත් අවුරුද්දටම ඒ දවසෙ විතරක් අම්මට සලකන එවුන් ඉන්න නිසා ඒකත් හොඳ දවසක්. 

කොහොමවුනත් අපේරටේ තියෙන අම්මටසිරි වෙන සංස්කෘතික මෙව්ව එක නිසා අම්මව නිකං හාන්ස් ක්‍රිස්ටියන් ඇන්ඩසන්කරණය කරල වගේ කියල මටනං හිතෙන්නෙ. ඒක ඒ තරංම ගොබ්බයි. මං මේ හැදුවෙ අම්මෙක්ගෙයි දරුවෙක්ගෙයි බැඳීම ගැන විද්‍යාත්මකව පැහැදිලි කරන්න නෙවෙයි. මේ කියන්න යන්නෙ සිංදුවක් ගැන.

හිංදි සිංදුවක් ගැන. මේක කාලෙකට කලින් බලපු ෆිල්ම් එකක සිංදුවක්. ඒක කොයිතරං මගේ හිතට ඇල්ලුවද කියනවනං ඒ මුලින් අහද්දි ආපු ෆීලින් එක ඒ විදියටම අදත් මට පොඩ්ඩක්වත් අඩු නැතුව එනව. ෆිල්ම් එක තාරේ සමීන් පර්. අමීර්ගෙ. ඔව් ඔව් අර දත් ඉස්සරහට ආපු පොඩි එකෙක් ඉන්න පට්ට පරණ හිට් එක. යට පිංතූරෙ ඉන්නෙ ඌ තමයි.

ෆිල්ම් එකේ මූව හොස්ටල් එකේ දාලා යන තැන තමයි මේ සිංදුව යන්නෙ. අම්මල යනවත් එක්ක ඒ යන වාහනේ දිහා බලාගෙන ඉන්න මේ කොල්ල වටේට හෙමින් කැමරාව රොටේට් වෙද්දි තමයි මේ සිංදුවෙ මියුසික් එක පටන් ගන්නෙ. උගෙ මූණ මහ අමුතු එකක්. ඒක මොකක්දෝ මහ හිතාගන්නබැරි හෙනම ගුප්ත කතාවක් එක වචනයක්වත් කියන්නැතුව අපේ මූණට දමල ගහනව. ඒ සිදුවීම ඌව බිංදුවටත් පහලට වට්ටනව වගේම ඒ කඳුලු පනින මොංගල් පෙනුම අපේ ඇඟම හිරිවට්ටනව. මේ ෆිල්ම් එකේ මුලටික පොඩ්ඩක්වත් බලන්නැතුව මෙතන ඉඳන් බලන්න පටන් ගත්තත් උගෙ කතාවම අපිට හිතාගන්න පුලුවන් ඒ මුණෙන්. හොස්ටල් එක පැත්තට හැරල පඩිපෙල බැහැගෙන එන තැනින් තමයි සිංදුවෙ වචන ටික පටන්ගන්නෙ.

එතනින් එහාට මේ පොඩ්ඩා ඇවිදන් යන අඩියක් ගානේ ඌ ඉන්න තත්වෙට අපිවත් කිට්ටුකරනව. උට තියෙන්නෙ මහ කාලකණ්නි පෙනුමක්. ඒ නිසා වෙන්නැති අපිටත් එනව මහ කාලකණ්නි ගතියක්. මෙහෙම ඇවිත් කිසිම දෙයක් නොකර ඔහේ ඉන්න මේ යකාට වටේ වෙන කිසිම දේක ගාණක් නෑ. ඌ ඉන්නෙ වෙනම ලෝකෙක. ඇත්තටම ඌ ඉන්න ලෝකෙ ඌ කලින් දැකපු නැති ලෝකයක්. උට ඒකට මුහුණදෙන්න තියා හිතාගන්නවත් බෑ. මොකද උගෙ අම්ම උගෙ ලඟ නෑ. එතනින් එහාට ඇඳුමක් ඇදගන්නවත්, කෑමක් කාගන්නවත්, සෙල්ලං කරන්නවත් තියා නිදාගන්නවත් උට තේරුමක් නෑ.

ඌ කල්පනා කරන්නෙ දැන් මොකද කරන්නෙ කියල නෙවෙයි මේ මොකක්ද වුනේ කියල. ඇත්තටම ඌ මුකුත් දන්නෑ. ඊට තත්පර ගාණකට පස්සෙ වොෂ්රූම් එකේ තනියම අඬන මේයකා ඇත්තටම අපේ ඔලුව විකාර කරනව.

නිකං ඉද්දිත් හැඟීම් කෝටියක් විතර පෙන්නන මූණකින් බිත්තියක් බදාගෙන ටැප් එකකින් මූණ හෝද හෝද අඬද්දි කොහොමද. හිංදි වචනයක්වත් බැරි වුනත් මේක බලන ගමන් ඒක ඇහුවනං අපිට ඒ හැමවචනයක්ම දැනෙන්න ගන්නව. ඒකතමයි මේ විෂුවල් ට්‍රීට් එකේ තියෙන මැජික් එක. මේ සිංදුව ඉවරවෙනකල් පෙන්නන්නෙ උගෙ මානසික මට්ටම. උට කොච්චර මේක දැනෙනවද කියන එක. ඒත් අනිත් උන් උන්ගෙ පාඩුවෙ නිදි. අනිත් උන්ට මේක වැඩකුත් නෑ. ඒක පෙන්නන්නෙත් නෑ. 

මේකතමයි ඇත්ත. එක එකාට අම්මව තාත්තව දැනෙන විදිය ඒ අයට සලකන විදිය වෙනස්. ඒක ඇත්තටම අනිත් එකාට පොඩ්ඩකවත් නොතේරෙන්න පුලුවන්. ඒක තනිකරම පෞද්ගලික හැඟීමක්. අනිත් එකාගෙ එක අපිට වැඩකුත් නෑ. අපේ එක අනිත් එවුන්ට වැඩකුත් නෑ. අපි කවුරුත් අඩු වැඩි වශයෙන් තමන්ගෙ දෙමව්පියන් ගැන සංවේදියි. ඒක මේ සංස්කෘතිකව අපිට ආව මඟුලක් නෙවෙයි.

හරියට අර පොඩි එකාගෙ අතිශය සංවේදී වේදනාත්මක හැඟීම් අර වොෂ්රූම් එකේ බිත්ති හතර ඇතුලෙ වතුරත් එක්ක දියවෙලා යනව වගේ අපේ හැඟීමුත් අපේ ඔලු ඇතුලෙ හිත් ඇතුලෙ කොටුවෙලා තිබුනාවෙ. මොකද ඒක දැනගත්ත කියල කාටවත් කරන්න පුලුවන් මඟුලක් නෑ.

අර සිංදුවෙ chorus එකේ අන්තිමට මෙහෙම කියනව.

"Tujhe Sab Hai Pata, Hai Na Maa"

"ඔයා සේරම දන්නවනෙ, නේද අම්මෙ"

ඌ කොහොම එකෙක්ද කියල අම්ම දන්නවනෙ කියල අහන්නෙ. ඇත්ත. අම්ම ඒක දැනගත්තම ඇති. ඒත් අම්ම වුනත් ඒක දන්නැත්තං ඒකට කරන්න දෙයකුත් නෑ.

#taresameenpar #aamir #maa #mothersday

දෙවනි ඉනිම ගැන..

 දෙවනි ඉනිම ගැන දන්නෙ නැති අයට දැනගන්න මේ දේවල් ටික දාන්න හිතුවෙ. තණමල්විල කොලලෙක් එකේ දර්ශණ සැකැස්ම ගැන මහ ලොකුවට කියවන කිසිම කෙනෙකුට මේ දේවල් පෙනුනෙ නෑ. එක්කො හරියට බැලුවෙ නෑ. ඒ නිසා මේ ටික දාන්න හිතුවෙ. 

නිකමට බලනගමන් නවත්තපු තැන් කීපයක් මේ. ඒවයෙ තේරුම බැලුවාම තේරෙයි සමස්ථයක් විදියට ඒ නාට්‍යය කොච්චර දියුණුද කියල.

මුලින්ම ගැරේජ් එකේ අනුහස් එක්ක දෙව්මිගෙ තාත්තා කතා කරන එක බලමු. මෙතන පේනවද අනුහස් හේත්තු වෙලා ඉන්න වාහනේ බොනට් එක ඇරල තියෙන්නෙ. ඒත් ආනන්ද හේත්තු වෙලා ඉන්න එක වහල. බලන්න අනුහස්ගෙ විවෘත බව කොච්චර අපූරුවට පෙන්නනවද කියල. එතනොට කවුද ඒ බොනට් එක ඇතුල හදමින් ඉන්නව. එකෙන් අනුහස්හෙ විවෘත හිත කවුරුන්හරි මේ වෙද්දි හදමින් ඉන්න බව පෙන්නුම් කරනව. ගොඩක් සංවේදී කාරණවක්. ඒත් කීයෙන් කී දෙනාටද අනුහස්ගෙ ඒ වේදනාව තේරෙන්නෙ. 

තව අනුහස් ගෙ පිටිපස්සෙ බිත්තියෙ තියෙන රූපෙ. මයිකල් ජැක්සන්. අතිවිශිෂ්ඨ දක්ෂයෙක්. හැම අතින්ම පුදුම හැකියාවන් රාශියකින් පරිපූර්ණ කෙනෙක්. ඒ මුහුණ මතට අනුහස්ගෙ රූපෙ අතිපිහිත කරමින් මේ මොකක්ද කියන්න උත්සහ කරල තියෙන්නෙ. ඒ තරම්ම අති විශිෂ්ඨ හැකියාවන්ගෙන් පිරුණු තරුණ අනුහස්ගෙ ප්‍රතිරූපය. ඉතාම සුවිශේෂී භාවිතාවක්.

පිටුපස දෙන්නෙක් වැඩ කරමින් ඉන්නව. හරියටම අනුහස්ට හා ආනන්ද මැදින්. බලන්න ඒකෙන් ඉතාම පැහැදිලිව පෙන්නනව මෙතන කතා කරමින් ඉන්නෙ දෙන්නෙක් ගැන කියල. හඬ ඇහුනෙ නැතත් ඒක ඉතාම සරලව ගම්‍ය වෙන විදියට පෙන්නල තියෙනව. අතිවිශිෂ්ඨයි අධ්‍යක්ෂකතුමනි.

*****

මීලඟට අපි බලමු උදේනි අම්මා කුස්සියෙ උයමින් ඉන්න දර්ශණය. දකුණු අත පැත්තෙන් අපිට පේනව දොර දෙකේ ශීතකරණයක්. දොරවල් දෙකම වහල. බලන්න උදේනි අම්මගෙ හිත කොයිතරම් අපූරුවට ඒදේ හරහා පෙන්නල තියෙනවද කියල. ඒවා සියල්ල අමතක කරල වහලා දාලා ඉන්න උදේනි අම්මා කොච්චර ශක්තිමත් කෙනෙක්ද.

ටිකක් හිතල බලන්න. මේ කතාවෙ කිසිම තැනක මේ ශීතකරණය විවෘත කරනව අපිට පෙන්නන්නෑ. ඒ තරම්ම ඒ දේවල් අත්හැරල දාලා තියෙන්නෙ. අතීතය කියන්නෙ අතීතයම තමයි. දැන් බලන්න මේ මොනාද කපමින් ඉන්නෙ. එළවලු. මස් වගේ දෙයක් කපනව පෙන්නන්න තිබුන. නෑ. අධ්‍යක්ෂකවරයට අවශ්‍යයි උදේනි අම්මා කොයිතරම් සියුම් හිතක් තියෙනවද කියලත් ප්‍රේක්ශකයට දෙන්න. ඒ එළවලු කපන්නෙත් ලොකු දුකකින් කියල ඔයාලට උනත් පේනව ඇති. තව මේ වට පිටාවෙ දේවල් වලින් අපිට තව මොනතරම් දේවල් කියා පානවද.

හොඳට බැලුවොත් පේනව ගෑස් එක ලිපට සම්බන්ධ කරලවත් නෑ කියල. උදේනි අම්ම අවන්තගෙයි දෙව්මිගෙයි සම්බන්ධෙට තියෙන අකමැත්ත වගේම මේ පවුල් දෙක බේරගන්න අම්ම කෙනෙක් විදියට ගන්න උත්සාහය ව්‍යංගව පෙන්නල තියෙනව. ලිප් දෙකක් තියෙන ගෑස් කුකර් එකේ එකක විතරක් භාජනයක් තියල අනුහස් හා අවන්ත කියන දෙන්නම හිටියත් එයාට දැන් ඉන්නෙ අනුහස් විතරයි කියන එක පැහැදිලිව පෙන්නනව. කොයිතරම් සූක්ෂම යෙදීමක්ද. පෙනේරය එල්ලල තියෙන තැන උදේනි අම්මගෙ හිසට වැදුනු යගදා පහර සංඛේතවත් කිරීමක් වෙන්න පුලුවන්. කොයිතරම් නිර්භීත කාන්තාවක්ද.

*****

ඊලඟට අපි බලමු අක්ෂව ලිහිණි හම්බවෙන දර්ශණය. ඉතාම අඳුරු වටපිටාවක්. වාහනයට පිටුපසින් එක තැනක ලොකු එළියක් දකින්න පුලුවන්. ඒක එළියකට වඩා තියුණු අකුණු පහරක් විදියටයි පේන්නෙ. අක්ෂගෙ ජීවිතේ කලින් තිබුණු මහ අඳුරු බව හා මොකක්දෝ ඛේදවාචකයක නශ්ඨාවශේෂ තමයි මේ පෙන්නුම් කරන්නෙ. ඒක මහ කාලකණ්නි හැඟීමක්.

ඉදිරිය පැහැදිලියි විතරක් නෙවෙයි දැන් හිටගෙන් ඉන්නෙ වාහනේ ලයිට් දෙකට හරි මැදින්. මෙයින් අනුහස් හා අවන්ත නිරූපණය වෙනව වෙන්නත් පුලුවන්. ඒ තරම් ආලෝකයක් ඉදිරියේ තමයි දැන් අක්ෂ ඉන්නෙ. එතකොට ලිහිණි. තනිසීරුවට හිටගෙන ඉන්න ලිහිණිගෙ පිටුපස තියෙන ඒ මැළවිච්ච ගස් වැල් වලින් ඇගේ ග්‍රාමීය වටපිටාව මැනවින් නිරූපණය වෙනව. ඒක සුවිශේෂී යෙදීමක්.

ඒත් ඉදිරියෙ තියෙන්නෙ තාප්පය. බාධක ගොඩකට පුහුණ දෙන්න වෙයි. ඉතාම සූක්ෂමයි. අනේ දෙයියනේ ලිහිණිට ඉස්සරහට මොකක් වෙයිද. මොකක්වුනත් අනුහස් එයි එයාව බේරගන්න. අර පැළ අතරින් මතුවෙලා තියෙන කොළපාට තනි ගහ ඒක හොඳටම පැහැදිලි කරල දෙනව.

තව කොහෙන් නැවැත්තුවත් හිතාගන්න බැරි විදියෙ රුපරාමු භාවිතාවන් රාශියකින් පරිපූර්ණ මේ නිර්මාණය පුරාවටම බලාගන්න පුලුවන්. කොහොම මේ විදියට මේ දේවල් හිතනවද කියන එකත් ඇත්තටම පුදුමයි. එකතමයි රචකයාගෙ වගේම ඒ අධ්‍යක්ෂණයේ තියෙන සුවිශේෂීභාවය. හැබැයි මේ දේවල් හරියටම අල්ලගන්න පුලුවන් නියම දෙවනි ඉනිම ප්‍රේක්ශකයන්ටම විතරයි.

#devaniinima #tvderana #anuhas #awantha #dewmi #raveen #derana #devani_inima