මේ බ්ලොග් වල fb එකේ අරෙහෙ මෙහෙ ලියන එක සමහරුන්ට ඇත්තටම ප්‍රශ්ණයක්. උන් කියන්නෙම උඹල ෆේමස් වෙන්න දඟලනව, පොරක් වෙන්න හදනවා වගේ දේවල්.
ඉස්සරවෙලාම බැලුවොත් ලියලා පොරක් වෙන්නෙ කොහොමද කියලා. ලියලා එහෙම පොරවල් වෙච්ච අය ඉන්නවද? ඔව්. ඉන්නවා. මාටින් වික්‍රමසිංහ, සයිමන් නවගත්තේගම වගේ ඕනතරම් පොරවල් ඉන්නවා ලියලම නම හදාගත්තු. එතකොට ඒක වැරදිද? ඒඅයටත් මුලදි මෙහෙම ටෝක්ස් දීපු අය ඇති. පස්සෙ කාලෙක ඒ ටෝක්ස් දීපු අයම ඇවිත් අර පොත් කියවලා හෙන විග්‍රහයන් කරන්නත් ඇති.
ඒ ඇත්තටම පොරවල් වෙච්ච අය ගැනනෙ. අපි ලියන්නෙ ඇයි.? ආසාවට. ආතල් එකට. එහෙමත් නැත්තං පෞද්ගලික කැමැත්තට. (සමහරු පොරක් වෙන්න හිතාගෙනත් ලියනවා ඇති) මං හිතන්නෙ බහුතරයක් ලියන්නෙ තමන්ගෙ ආතල් එක ගන්න.
මේකත් හරියට රහට කෑමක් උයලා කන්න දීලා ඒකෙ ගුණ අගුණ කියන එක දිහා බලලා සතුටු වෙනවා වගේ වැඩක්. මේවා කියවලා දාන කමෙන්ට් වලින් පොඩි හීනි ආතල් එකක් මේ ලියන උන් වගේම මාත් ගන්නවා. එක තමයි මේකෙ ගතිය.
බනින උන් බනිනවා හොඳ කියන උන් හොඳ කියනවා මොනා කිව්වත් මුන් මේක කියවලානෙ කියන පට්ට ෆීලින් එකම ඇති තව එකක් ලියන්න.
බනින උන්ට කියන්න ඉස්සර අහපු කතාවක් තියෙනවා. මේක Zen කතාවක් වගේ තමා මතක.
පොරක් ගඟක් ගාව ඉද්දි දකිනවා ගඟ දිගේ පහළට ගෝනුස්සෙක් ගහගෙන එනවා. ඌ සැඩ පහරට අහුවෙලා එද්දි අර මනුස්සයා ගාවදි ඉවුරෙන් පාත්වෙලා තිබුනු කොල අත්තක දැවටුනාලු. ඒත් ඌට වතුර පාරෙ සැරකම හිංදා උඩට එන්න බෑ.
මේක දැකපු අර මනුස්සයා නැඟිටලා ඇවිත් අත අර ගෝනුස්සට කිට්ටු කලාලු. බය වෙච්ච ගෝනුස්සා අරූගෙ අතට දශ්ඨ කාලාලු. ඒ වේදනාව කාගෙනම අරූ ආයෙ ආයෙත් ට්‍රයි කරනවලු මේකව අතට අරන ගොඩින් තියන්න. හැමපාරම අරූ දෂ්ඨ කරනවලු. මූත් වැඩේ අතාරින්නෙම නෑ.
ඔය අතරෙ ඔතනින් යන මිනිහෙක් මේක දැකලා..
ඒයි මෝඩ මිනිහෝ.. මොකක්ද ඔය කරන්නෙ. මැරෙන්නද හදන්නෙ. පේන්නැද්ද ඕකා ගෝනුස්සෙක්. ඔච්චර කාලත් ඔය වැඩේ නතර කරන්නැත්තෙ තමුසෙට පිස්සුද?? ඇහුවලු.
ඒ මිනිහා ආයෙත් අත දික් කරන ගමන් මෙහෙම කිව්වලු.
මම දන්නවා බං. මේ මේ සතාගෙ හැටි. ඌ උගෙ ස්වභාවික නොමැරී ඉන්න උට උරුම වෙච්ච දේ වෙච්ච දෂ්ඨ කර කර නොමැරි ඉන්න හදනවා.
ඒත් මේ මගේ හැටි. මං මොකටද මූ හිංදා මගේ ජීවිතයක් බේරගන්න අදහස අත්ඇරගන්නෙ..
කිව්වලු.
මටත් කියන්න තියෙන්නෙ මෙච්චරයි. බනින උන් බැන්නට මේ අපේ හැටි. ඒක මේ අමුතුවෙන් හදාගත්ත මවාගත්ත ඇතිකරගත්ත එකක් නෙවෙයි. ගංජා ගහලවත් අරක්කු බීලවත් වෙන මොකක්හරි මත්ද්‍රව්‍යයක් ගහලා හරි ලියනවා කියලා හිතනවනං ඒක ඒ අයගෙ මතය. ඒත් මේ අදහස් නැචුරලිම එන්නත් බැරි නෑ. රැඩිකල්ද ට්‍රැඩිෂනල්ද අදාලත් නෑ. එහෙම බැලුවොත් ලෝකෙ දැනට මං අහල තියෙන රැඩිකල්ම ඩයල් එක බුදුහාමුදුරුවො. රැඩිකල් නොවුනානං මේ දර්ශණය අද නෑ. වෙන කෙනෙක්ගෙ විදිය දරාගන්න බැරුව මගේ විදිය වෙනස් කරන්න යන්නැතුව තමන් තමන් විදියටම ඉස්සරහට යන එක තමයි මට අනුව ජීවිතය කියන්නෙ.
බනින උන් බනියි. යන උන් යයි. ඉන්න උන් ඉඳියි.
